ანა მიქიაშვილი – ნიუტონის თავისუფალი სკოლის ფსიქოლოგი როცა ჯერ კიდევ დაწყებით კლასებში ვიყავი, ჩემს კლასელებს მშობლები ფულს აძლევდნენ ხოლმე, თუ ისინი ‘’ხუთიანს’’ მიიღებნენ. ერთ კლასელს მანქანის ყიდვას შეპირდნენ, თუ უნივერსიტეტში მისაღებ გამოცდებს ჩააბარებდა. ჩემს მშობლებს არასდროს არაფერი მოუციათ ‘’ხუთიანის’’ გამო, შოკოლადსაც კი

პირველ რიგში, ხელოვანი ვარ. ნიკოლაძე დავამთავრე და შემდეგ ისრაელში წავედი. იქ მივიღე უმაღლესი განათლება. სახვითი ხელოვნების პროგრამა გავიარე იტალიაში. ზოგადად, მოქმედი ხელოვანი ვარ, მაგრამ ეს სფერო ძალიან საინტერესოა ჩემთვის, ბავშვებთან ურთიერთობა, განათლება. შემოქმედებითი აზროვნება ჩემი აზრით, აუცილებელია ბავშვმა განათლება მიიღოს ხელოვნებაში. დაწყებული

"რამდენიმე დღის წინ, ბავშვებს დავავალე დაეწერათ მოთხრობა, რომლის სათაური ან პირველი წინადადება აუცილებლად უნდა ყოფილიყო ფრაზა კამიუს წიგნიდან “შავი ჭირი”: “აქ გაზაფხული ბაზარში იყიდება.” ბავშვებმა ეს დავალება შემისრულეს და აი, მარიამ გულედანის მოთხრობა: საკმარისია ფული გადაიხადო, კაფსულა გადაყლაპო და მორჩა, უკვე გაზაფხულია.

სკოლა ის ადგილია, სადაც, პატარა ადამიანებს დიდ ადამიანობას აჩვევენ და ასწავლიან იმ საზოგდოებაში არსებობას, რომელშიც მომავალში მოუწევთ ცხოვრება. როგორ საზოგადოებაშიც გაიზრდებიან ისეთივე საზოგადოებას შექმნიან თავადაც. სწორედ ამიტომაა სკოლა ასეთი მნიშვნელოვანი.  სკოლაში სწავლის ათი წელი საჯარო სკოლაში გავატარე. უამრავი რაღაც არ მომწონდა,

ნიუტონის თავისუფალ სკოლაში, შემთხვევით მოვხვდი. ჩემ მეგობარს გამოვყევი მისაღებ გამოცდაზე და საბოლოოდ, მეც ჩავაბარე  და გადმოვედი. მართალია, ეს გადაწყვეტილება სპონტანური იყო, თუმცა, ვფიქრობ ერთ-ერთი ყველაზე კარგი, რაც კი აქამდე მიმიღია. ნიუტონმა, ჩემი აზრით, მსოფლიო მასშტაბით გავრცელებული, უამრავი სტერეოტიპი დაარღვია. სკოლა არ

ნიუტონის თავისუფალი სკოლის დამთავრების შემდეგ, თავისუფალ უნივერსიტეტში – ბიზნესის ფაკულტეტზე ჩავაბარე. სიმართლე გითხრათ, ბოლო წუთამდე არ მქონდა გადაწყვეტილი სად ჩავაბარებდი. ძალიან რთულია გადაწყვიტო სად და რაზე ჩააბარო.  ეს ერთი გადაწყვეტილება, შენს მომავალს განსაზღვრავს. ბოლოს, მაინც ბავშვობის ოცნება – ,,მე ბიზნესმენი უნდა